The textual/archaeological based absolute chronology for the end of the Second Intermediate Period, and the first part of the Egyptian XVIII Dynasty, has been much refined in several studies over the last two decades, and offers a good chronological datum-line which reflects significantly on the absolute chronology of LM I-II Crete, through both direct and indirect archaeological arguments.
This article deals with the LM I lithic pessoì from the old excavations at Agia Triada, which are characterised by the presence of signs incised on one face, and publishes two new examples retrieved from this site during the new excavations. The incised signs, which are always different from one other, are discussed, as well as the material and its provenance (Spartan or Cretan).
This paper focuses on a MM III A ceramic fragment (F 7586) found in the southern sector of the Chalara quarter (located on the eastern slopes of the Phaistos palace hill). The vessel, of which only two joining sherds from a medium-large closed shape survive, comes from a rich homogenous fill created in an operation to fill MM III structures and construct a LM I house on top of them.
The aim of this paper is twofold: first, to define a new ceramic sequence for Protopalatial Phaistos, in particular for the first phases of the Protopalatial period, i.e. MM IB-MM IIA. Second, to produce a study of the Barbotine Ware attested in these deposits, which will add new data on the evolution of this class of pottery, and in turn, may be useful in dating examples found elsewhere.
Recent studies on Prepalatial ceramics, which have used integrated analytical approaches, have demonstrated that Prepalatial pottery exhibits many of the technical features used to indicate specialisation of production, and hints at large movements of products between different regions of the island.
The specific outlook and reach of administration in Prepalatial Crete is the topic of heated debate. The materials most frequently implicated in this debate are clay sealings, usually taken as a clear demonstration of administrative concerns. However, although early sealings might have been used for this purpose, this view tends to be influenced by our knowledge of sealing practices from later, palatial contexts.
Marie-Claude Boileau & James WhitleyAnnual of the British School at Athens 105 (2010): 225-268.
To άρθρο παρουσιάζει τα αποτελέσματα μιας μεγάλης κλίμακας πετρολογικής μελέτης της χονδροειδούς κεραμεικής της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου (12ος-7ος αι. π.Χ.) από την βόρεια κεντρική Κρήτη. 210 δείγματα πάρθηκαν για ανάλυση από έξι θέσεις στην Κνωσό, οι οποίες αντιπροσωπεύουν διακριτά ταφικά, οικιακά και τελετουργικά σύνολα.
L. Papazoglou-Manioudaki, A.Νafplioti, J.H. Musgrave & A.J.N.W. PragAnnual of the British School at Athens 105 (2010): 157-224.
To παρόν άρθρο είναι το τρίτο μιας σειράς άρθρων εμπνευσμένων από την εκ νέου ανακάλυψη, το 2003, δύο σκελετών που ανέσκαψε ο Παναγιώτης Σταματάκης το 1877 στο Λακκοειδή Τάφο VI του Ταφικού Κύκλου A των Μυκηνών. Έχοντας ήδη μελετήσει τα οστά αυτών των δύο ατόμων και αποκαταστήσει τα πρόσωπά τους και έχοντας εφαρμόσει αναλύσεις για την ανίχνευση της ισοτοπικής αναλογίας του στροντίου σε δείγματα από την πλειοψηφία των ατόμων του Ταφικού Κύκλου Α, προχωρούμε τώρα σε μια επαναδιερεύνηση των συνθηκών υπό τις οποίες ανασκάφηκαν οι Λακκοειδείς Τάφοι III, IV και V από τους Schliemann και Σταματάκη, και συσχετίζουμε τα ανθρώπινα σκελετικά υπολείμματα με τα υπόλοιπα ευρήματα από τους τάφους (δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί σκελετικά υπολείμματα από τους Τάφους I και II).
David E. WilsonAnnual of the British School at Athens 105 (2010): 97-155.
To άρθρο αυτό παρουσιάζει ένα μέρος της πρώιμης προανακτορικής κεραμεικής και ένα πήλινο σφράγισμα από τις δοκιμαστικές τομές του Νικόλαου Πλάτωνα μεταξύ 1955 και 1957 κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος συντήρησης και αναστήλωσης στο ανάκτορο της Κνωσού. To υλικό αυτό συμβάλλει στην περιγραφή των διακριτικών γνωρισμάτων της κεραμεικής από την Πρωτομινωική Ι έως και την Πρωτομινωική ΙΙΒ φάση στην Κνωσό και δίνει νέες πληροφορίες αναφορικά με την έκταση και το βαθμό χρήσης του πρώιμου προανακτορικού οικισμού.
A. Pentedeka, E. Kiriatzi, L. Spencer & A. BevanAnnual of the British School at Athens 105 (2010): 1-81.
Μια εντατική επιφανειακή έρευνα που κάλυψε το σύνολο της έκτασης των Αντικυθήρων αποκάλυψε πρόσφατα μια ακολουθία προϊστορικής δραστηριότητας που χρονολογείται από την προχωρημένη Νεολιθική μέχρι την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, και αντανακλά ποικίλες πολιτιστικές σχέσεις των προϊστορικών κοινοτήτων του νησιού με γειτονικές περιοχές στα βόρεια, νότια και ανατολικά.
Soultana-Maria Valamoti & Glynis JonesAnnual of the British School at Athens 105 (2010): 83-96.
Το Lallemantia, ένα εξωτικής προέλευσης ελαιοδοτικό φυτό, το οποίο πρόσφατα προσδιορίστηκε σε θέσεις της Εποχής του Χαλκού στην περιοχή της Μακεδονίας στη βόρεια Ελλάδα, έχει μια φυσική κατανομή εκτός της Ευρώπης, σε περιοχές που εκτείνονται μεταξύ του Ιράν, της Ανατολίας, της Ιορδανίας, της Παλαιστίνης και του Ισραήλ.
This paper investigates aspects of community identity in the Aegean Islands and Crete through examination of their domestic environments, between c. 1200–900 BC, a period when Cycladic, Eastern Aegean islands and Crete were en-gaged in different social developments.
Sturt W. Manning, Carole McCartney, Bernd Kromer & Sarah T. Stewart Antiquity 84 (September 2010): 693–706.
Intensive survey and initial excavations have succeeded in pushing back the Neolithic human occupation of Cyprus to the earlier ninth millennium cal BC. Contemporary with PPNA in the Levant, and with signs of belonging to the same intellectual community, these were not marginalised foragers, but participants in the developing Neolithic project, which was therefore effectively networked over the sea.
When did upper Palaeolithic cave art come to be thought of as religious? The author shows an origin rooted in the intellectual movements of the later nineteenth century, and in particular in the personage and thought of Salomon Reinach.
P. Biagi & E. StarniniAntiquity 84 (September 2010): webpage.
During a study trip in the Lower Danube Valley in the summer of 2009, we crossed the western part of the Moesian Platform, along a route partly following the Iskar River Valley, which brought us to the Danube throughout Pleven and Nikopol. Here, along the road that runs parallel to the Zass’idere torrent, close to its confluence with the Danube at the southern outskirts of Nikopol, we noticed that the cutting of the earth road along the slopes of Ali Kach Baba hill had exposed a white chalk formation (Upper Cretaceous) with several embedded seams of flint nodules.
