Σπήλαιο Θεόπετρας στη Θεσσαλία: Μια προϊστορία 130.000 χρόνων (Μέρος 3ο)

Dr Nina Kyparissi-Apostolika, Αρχαιολογία & Τέχνες, 25/5/2015

Το Σπήλαιο της Θεόπετρας αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο έως σήμερα ερευνητικό πρόγραμμα της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας. Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο 1ο και στο 2ο μέρος του αφιερώματος προκύπτουν οι λόγοι για τους οποίους το σπήλαιο αποτέλεσε αντικείμενο ανάδειξης μέσω των κοινοτικών προγραμμάτων του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (Γ’ ΚΠΣ). Για μας ήταν ένα σοβαρό δίλημμα αν έπρεπε να αναδειχτεί, ξέροντας πως η ανάδειξη σημαίνει πολλές φορές επιβάρυνση του αρχαιολογικού χώρου με τα τεχνικά έργα που απαιτούνται. Από την άλλη όμως θεωρήσαμε ότι όλοι οι Θεσσαλοί αλλά και οι ξένοι επισκέπτες των Μετεώρων, που βρίσκονται πολύ κοντά, θα ’πρεπε να επισκεφθούν αυτόν το χώρο, που υπήρξε κοιτίδα του πολιτισμού μας (εικ. 1). Έτσι, στον εξωτερικό χώρο δημιουργήθηκαν προσβάσεις για όλους, ακόμη και για άτομα με προβλήματα κινητικότητας (εικ. 2-3), ενώ στο εσωτερικό οι επισκέπτες μπορούν να διέρχονται περπατώντας σε μεταλλικό διάδρομο πάνω από τα σκάμματα της ανασκαφής βλέποντας τα in situ διατηρημένα κατάλοιπα (εστίες φωτιάς διαφόρων περιόδων, τις μεταβολές του κλίματος όπως αποτυπώνονται στη στρωματογραφία, τα αποτυπώματα των ανθρώπινων πελμάτων, τα σημεία όπου βρέθηκαν οι ταφές, και μία εξ αυτών να εκτίθεται, κ.ά.). Επιπλέον, με αναρτημένες πινακίδες δίνονται περισσότερες πληροφορίες για τα ευρήματα (εικ. 4-5) και ειδικός διακριτικός φωτισμός αναδεικνύει το φυσικό περιβάλλον του σπηλαίου. Έτσι τα έργα ανάδειξης του σπηλαίου και των ανασκαφών του αποδείχτηκαν τελικά μια σωστή επιλογή, εφόσον κατάφεραν να διατηρήσουν αλώβητη την ατμόσφαιρα του σπηλαίου, σχεδόν όπως ήταν όταν πρωτοαρχίσαμε τις έρευνες, και την ίδια την ανασκαφή ορατή στα διάφορα στάδια όπου αυτή σταμάτησε, αναλόγως με τα ευρήματα. Άλλωστε ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός επισκεπτών συνηγορεί υπέρ της επιλογής της ανάδειξης.

More: http://www.archaiologia.gr