Σπύρος Ε. ΙακωβίδηςΠρακτικά της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 165 (2010) [2013], 19-25
To 2010 η αρχαιολογική έρευνα στις Μυκήνες επικεντρώθηκε στο πεδίο μεν σε δύο σημεία, στην ανασκαφή δηλαδή της Ανατολικής Οικίας και, σε περιορισμένη έκταση, στην Κάτω Πόλη. Παράλληλα προχώρησε η μελέτη των ευρημάτων, από τις ανασκαφές των τελευταίων ετών στο Μουσείο των Μυκηνών.
Αλέξανδρος Μαζαράκης ΑινιάνΠρακτικά της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 165 (2010) [2013], 9-18
Κατά το 2010 συνεχίστηκαν οι ανασκαφικές έρευνες της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας στον Δυτικό Τομέα του οικοπέδου του ΟΣΚ Σκάλας Ωρωπού, όπου εδώ και είκοσι πέντε περίπου χρόνια ερευνάται συστηματικά ο σημαντικός οικισμός των Γεωμετρικών-Αρχαϊκών χρονών, που ταυτίζεται με τον προκλασικό Ωρωπό, την ομηρική Γραία.
David Blackman et al.Πρακτικά της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 165 (2010) [2013], 1-8
H έρευνα του 2010 διεξήχθη σε δύο περιόδους στην παράκτια ζώνη του όρμου Ραμνούντος και στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή με σκοπό τον ακριβή προσδιορισμό και έρευνα των δύο λιμενικών λεκανών.
Ευγενία ΒικέλαΙόνιος Λόγος, τόμος Β' (2010): 160-186.
Το όνομα του Wilhelm Dörpfeld έχει στενά συνδεθεί με το ομηρικό ζήτημα, για τις απόψεις του μάλιστα αυτές o μεγάλος Γερμανός ανασκαφέας απέκτησε σφοδρούς εχθρούς, αλλά και θερμούς υποστηρικτές έως σήμερα.
The systematic interdisciplinary excavation at the ArchontikoToumba, situated between ancient Pella and Giannitsa, illuminates a little-known period of Macedonian prehistory, which is chronologically located at the transition from the Early to the Middle Bronze Age. Two main settlement phases with sub-phases have been determined.
In the present article is examined the geometric pottery that came out from the lower levels of the trench 23-13a, in the ancient settlement at Karabournaki. Geometric sherds have been mostly found between two successive floorings consisting of seashells and pebbles. There are indications that such floorings might have been used as substructures of exterior courtyards or streets.
Χρήστος ΜαντζάναςΑρχαιολογικό Δελτίο 57 τόμος Α΄ Μελέτες (2002) [2010]: 1-52.
Η παρούσα μελέτη προσεγγίζει αφ’ ενός μεν μέσα από μία ευρύτερη τεχνολογική και γεωγραφική θεώρηση τις μορφολογικά συγγενείς αιχμές βελών της εποχής του Χαλκού, αφ’ ετέρου δε επικεντρώνεται στη μελέτη υλικού από θολωτούς τάφους της Μεσσηνίας.
Anna Philippa-Touchais, Gilles Touchais & Sylvian Facard (avec la collaboration de K. Nikolopoulou & A. Gardeisen)Bulletin de Correspondance Hellénique 134 Rapports (2010): 551-566.
Dans le cadre du Programme d'étude topographique et architecturale de l'Aspis, cofinancé depuis 2005 par l'EFA et l'INSTAP, la campagne de 2009 a comporté, d'une part, des opérations de terrain, d'autre part, des travaux d'étude.
Maud Devolder Bulletin de Correspondance Hellénique 134 (2010): 31-70.
The poverty of the Neopalatial funerary record (1650/1640-1440/1430 B.C.) is the subject of this paper, for which both natural and cultural factors are explored. The exposition of corpses to the elements or their crude deposition in natural cavities seems to be the reason for their rarity in the Neopalatial archaeological landscape. It can also be related to ancient Cretan practices.
Ludovic Bellot-Gourlet, Olivier Pelon & Michel SéfériadèsBulletin de Correspondance Hellénique 134 (2010): 1-29.
This article treats the obsidians found during recent excavations of the pre- and proto-palatial levels within the palace of Malia or in the immediate proximity. The material has been examined from different angles, beginning with the knapping technique.
Anna Margherita JasinkStudi Micenei ed Egeo-Anatolici 52 (2010): 149-167.
In the period following the fall of Mycenaean palaces, of the Hittite empire and the small states in Syro-Palestinian areas a likely new role for Cyprus seems to open. The island not only maintains its peculiar position as key point for trade but also becomes the cross-road for people who stop in Cyprus, often only provisioning, moving from and towards other countries.
Olga PhilaniotouAnnuario della Scuola Archeologica di Atene e delle Missioni Italiane in Oriente LXXXVIII (2010):311-346.
Η ιστορική μοίρα της Λήμνου, από την αχλύ της προϊστορίας ως τις μέρες μας είναι στενά συνυφασμένη αφενός με την καίρια γεωστρατηγική της θέση στην είσοδο σχεδόν των Δαρδανελλίων και αφετέρου με τη γεωμορφολογία της που πρόσφερε ασφαλείς όρμους και άφθονη, εύφορη καλλιεργήσιμη γη. Την πρώτη μεγάλη άνθηση της γνώρισε η Λήμνος ως γνωστόν, κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού με παραπάνω από 20 εντοπισμένους ως σήμερα οικισμούς.
