This short paper based on my lecture at Aegeus (January 27, 2017) explores the variability and change of the funerary landscapes in Central Greece during the first six centuries of the 2nd millennium BC. It updates the main conclusions of my study on the Emergence of the Mycenaean civilization in Central Greece (2011), which dealt with MH-LH IIIA1 graves uncovered in 64 sites in Boeotia, Phocis and Phthiotis, as well as in Attica and Euboea.
Το νησί της Κέρου, που βρίσκεται στις Κυκλάδες νότια της Νάξου, ήταν γνωστό μέχρι πρόσφατα για τα μοναδικά τελετουργικά δρώμενα που λάμβαναν χώρα εκεί πριν 4.500 χρόνια, με κύριο χαρακτηριστικό την εναπόθεση σπασμένων μαρμάρινων ειδωλίων.
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Φλώρινας πραγματοποίησε τα τελευταία 15 χρόνια, στο πλαίσιο της σωστικής και ερευνητικής της αποστολής, σχεδόν αθόρυβα ένα πρωτοφανές σε κλίμακα για τα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα ανασκαφικό έργο, εντάσσοντας με δυναμικό τρόπο την παραμεθόριο ζώνη της Λεκάνης του Αμυνταίου στο κέντρο του αρχαιολογικού χάρτης της χώρας.
The rise of field survey in archaeology has been one of the most notable features of the discipline over the last forty years. The trend began during the New Archaeology of the 1970s as emphasis shifted from a mainly site-specific focus to the consideration of regions as a whole.
Το Ανάκτορο και ο γειτονικός μινωικός οικισμός της Ζάκρου παρουσιάζουν έναν εκτεταμένο ορίζοντα καταστροφής που χρονολογείται στο τέλος της Νεοανακτορικής (ΥΜ ΙΒ) περιόδου, στα μέσα, δηλαδή, του 15ου π.Χ. αιώνα. Η εν λόγω περίοδος αποκαλείται Ζάκρος V στο σύστημα στρωματογραφικής ακολουθίας που κατήρτισε ο Λευτέρης Πλάτων για τη θέση. Η περίοδος που έπεται, Ζάκρος VI, αποτελεί το θέα της συνοπτικής αυτής μελέτης.
Μεταξύ των ετών 1956 και 1961 ο Δημήτριος Θεοχάρης, τότε Έφορος Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας και εταίρος της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, πραγματοποίησε ανασκαφές στον λόφο του Κάστρου των «Παλαιών», της συνοικίας που αποτελεί τον ιστορικό πυρήνα της σύγχρονης πόλης του Βόλου. Ο Θεοχάρης θέλησε να εξετάσει την ορθότητα της θεωρίας του Χρήστου Τσούντα, που είχε διατυπώσει από τις αρχές του 20ου αι., σύμφωνα με την οποία ο λόφος των «Παλαιών» ταυτίζεται με την αρχαία Ιωλκό.
Η παρούσα ιστοσελίδα παρουσιάζει τα αποτελέσματα ενός ερευνητικού προγράμματος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το πρόγραμμα έλαβε χώρα κατά τα έτη 2003-2005 και είχε ως αντικείμενο έρευνας την ιστορική και κοινωνική σημασία της σχέσης μεταξύ μνημείων και τοπίου στην Κρήτη κατά την Εποχή του Χαλκού.
Τον Αύγουστο, Σεπτέμβριο και Οκτώβριο 2011 άρχισαν νέες ανασκαφικές έρευνες από το Δρ Αντώνη Βασιλάκη, Διευθυντή της ΛΕ΄ ΕΠΚΑ, στη θέση «Κατσιβελάτα» της συνοικίας Ρίζα του οικισμού Τζαννάτων Πόρου της Δ.Ε. Ελειού-Πρόννων δήμου Κεφαλληνίας. Στην παρακείμενη θέση «Μπούρτζι» έχει ανασκαφτεί από τον π. Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων Λάζαρο Κολώνα, ο σημαντικότερος μυκηναϊκός ηγεμονικός θολωτός τάφος της Δυτικής Ελλάδας.
The Ashmolean Museum in Oxford is the world’s oldest institutional public museum. Since its official re-opening on 2 December 2009, it is also among the newest. Named after Elias Ashmole, the Museum opened for the first time on 21 May 1683 in a building specifically built for that purpose in Broad Street, where today the Museum of the History of Science of the University of Oxford is housed. The foundation collections were formed by John Tradescant, father and son, both royal gardeners, and first put on display in their house in London in the 1630s.