Σκοπός της ομιλίας είναι να προσεγγίσει τις αρχαιολογικές θέσεις ως δυναμικά και διαχρονικά περιβάλλοντα και να καταδείξει τη δυνατότητα χρήσης της ανασκαφής ως μέσο κατανόησης των στρωματογραφικών γεγονότων ως πολιτισμικές διαδικασίες και μορφές πολιτισμικής παραγωγής. Χρησιμοποιώντας ως μελέτη περίπτωσης τη διαχρονική θέση του Αζοριά στην ανατολική Κρήτη, η ομιλία διερευνά συγκεκριμένες συνάφειες, όπου συνυπάρχουν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα και αποθέσεις από διαφορετικές πολιτισμικές φάσεις – την ενσωμάτωση κτηρίων, συναφειών και τεχνέργων της Τελικής Νεολιθικής, της Υστερομινωικής ΙΙΙΓ και της Πρωτοαρχαϊκής εποχής (ύστερος 8ος και 7ος αιώνας π.Χ.) στον αρχαϊκό οικισμό. Στόχος είναι η κατανόηση του νοήματος και της σημασίας των συγκεκριμένων περιοχών ανθρώπινης διαπραγμάτευσης με το παρελθόν, καθώς και της λειτουργίας της υλικής αλληλεπίδρασης μεταξύ διαφορετικών χρονολογικών περιόδων και πολιτισμικών κόσμων.