Τα ειδώλια αποτελούσαν από πολύ νωρίς μια ξεχωριστή αρχαιολογική κατηγορία: τόσο κυριολεκτικά, καθώς οι μελετητές τα ξεχώριζαν από τα υπόλοιπα αντικείμενα, όσο και αξιολογικά, καθώς επενδύονταν με μια πρωτοφανή δύναμη: την ικανότητα να αποκαλύπτουν τις εσωτερικές διεργασίες του μυαλού των αρχαίων.
Σε αυτή την παρουσίαση, θα παρουσιαστούν κάποια προκαταρκτικά συμπεράσματα μιας τριετούς έρευνας, που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, και η οποία εστιάζει στην αρχαιολογία του πεδιάδας του Μαραθώνα κατά την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, πριν γίνει το σύμβολο της αθηναϊκής δημοκρατίας και συνδεθεί με την υπόλοιπη Αττική και την Αθήνα.
Πάνω από 100 χρόνια μετά την πρώτη αρχαιολογική έρευνα στη μινωική Κουμάσα από τον Στέφανο Ξανθουδίδη, ξεκίνησε το 2012 υπό την αιγίδα της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας ένα νέο πενταετές ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο τη συστηματική ανασκαφή του οικισμού, του ‘ιερού’ και του νεκροταφείου, την ενδελεχή μελέτη της μακράς ιστορίας της θέσης στα μινωικά χρόνια και τέλος την ανασύνθεση του μινωικού τοπίου στην ευρύτερη περιοχή της Κουμάσας.
Οι ανασκαφές των νεοανακτορικών στρωμάτων στο Μόχλο (Κρήτη), απέδωσαν ένα μεγάλο αριθμό ζωικών καταλοίπων που περιλαμβάνουν οστά θηλαστικών, πουλιών και ψαριών καθώς και όστρεα θαλάσσιων μαλακίων. Αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, που λάμβαναν χώρα στις διάφορες οικίες και στους ανοιχτούς χώρους του οικισμού.
Η διάλεξη θα γίνει στη Βρετανική Σχολή Αθηνών στο πλαίσιο της ετήσιας συνάντησης του Αιγέα
Ένα πρόβλημα με τις γραπτές μαρτυρίες στο Αιγαίο της Εποχής του Χαλκού είναι ότι καλούνται να εκπληρώσουν μια διπλή ερμηνευτική λειτουργία. Από τη μία πλευρά, χρησιμοποιούμε το περιεχόμενο των κειμένων που μπορούμε να διαβάσουμε (ως επί το πλείστον στη Γραμμική Β, λιγότερο τη Γραμμική Α και μόλις και μετά βίας την Κρητική ιερογλυφική), για να κατασκευάσουμε αφηγήσεις που βασίζονται σε κείμενο.
Η νεοανακτορική περίοδος στην Κρήτη, η εποχή που εμπεριέχει όλα τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού μορφώματος που ονομάζουμε μινωικό, είναι μία περίοδος κατά την οποία εισήχθηκαν και παγιώθηκαν στην κοινωνία ορισμένες καινοτομίες.
Η ανακάλυψη του ανακτορικού συγκροτήματος στον Άγιο Βασίλειο, που ανασκάπτεται από το 2009 υπό τη διεύθυνση της Επίτιμης Εφόρου Αρχαιοτήτων Α. Βασιλογάμβρου και την αιγίδα της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας αλλάζει με γοργούς ρυθμούς το πώς αντιλαμβανόμαστε την πολιτική οργάνωση της Λακωνίας.
Ο οικισμός Πύλα-Κοκκινόκρεμμος στη νοτιοανατολική ακτή της Κύπρου ιδρύθηκε μόλις λίγες δεκαετίες πριν από την τελική εγκατάλειψή του στις αρχές του 12ου αιώνα, παρουσιάζοντας έτσι μία εξαιρετική περίπτωση προς μελέτη με σκοπό την εξερεύνηση του αντίκτυπου των λεγόμενων ῾χρόνων της κρίσης’ στο νησί.
