Η διάλεξη εξετάζει διαφοροποιήσεις στις επιλογές και στις συμπεριφορές κατά την κατασκευή και χρήση των οστέινων αντικειμένων από προϊστορικές θέσεις του Βορειοανατολικού Αιγαίου και συζητά την τάση που αποδίδει την αλλαγή του υλικού πολιτισμού αυτής της περιοχής σε οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις σε άλλες περιοχές του Αιγαίου και των Βαλκανίων.
Η υφαντική της Νεολιθικής εποχής είναι ελάχιστα γνωστή εφόσον δεν έχουν διασωθεί πραγματικά αρχαιολογικα υφάσματα. Έτσι, οι πληροφορίες που διαθέτουμε είναι μόνο εμμέσες. Εκείνο που γνωρίζουμε καλύτερα είναι βασικά στοιχεία της τεχνολογίας των υφασμάτων που προέρχονται κυρίως από αναγνωρίσιμα υφαντικά εργαλεία, τα οποία είναι κατασκευασμένα από ανθεκτικά υλικά, κυρίως σφόνδυλια και αγνύθες από πηλό ή πέτρα, και από κάποια οστέινα σύνεργα ραπτικής.
Τα αρχαιολογικά δεδομένα από θέσεις του προϊστορικού Αιγαίου σε συνδυασμό με ποικίλες αρχαιομετρικές αναλύσεις έχουν οδηγήσει κατά καιρούς σε χάραξη επί χάρτου χερσαίων και διαθαλάσσιων οδών επικοινωνίας. Με την πρόοδο των ερευνών οι οδοί αυτοί αναθεωρούνται ή διευρύνονται, διαφωτίζοντας συνάμα την κατεύθυνση, το περιεχόμενο και την ένταση των θαλάσσιων διαλόγων στο Αιγαίο από την Εποχή του Λίθου ως τα τέλη της Εποχής του Χαλκού.
Η μερική ή ολοκληρωτική καταστροφή αρχαιολογικών χώρων αποτελεί ένα αυξανόμενο πρόβλημα στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Η στοχευμένη και συστηματική λεηλασία των νεκροταφείων για την απόκτηση αντικειμένων προς πώληση στην αγορά αρχαιοτήτων συνεχίζει εδώ και αιώνες να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα το οποίο, παρά τις διεθνείς προσπάθειες, δείχνει ελάχιστα σημάδια ύφεσης.
Τετάρτη, 30 Μαΐου 2018, 19:00 (Ετήσια Συνάντηση του Αιγέα)
Η μελέτη της γένεσης του θεσμού του κράτους είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της παγκόσμιας αρχαιολογίας. Σε πολλά μέρη του κόσμου (π.χ. Κεντρική Αμερική, Μεσοποταμία) το φαινόμενο μελετάται υπό το πρίσμα σύνθετων θεωρητικών προσεγγίσεων, αλλά στο Αιγαίο έχει επικρατήσει μία μονοδιάστατη εξελικτική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία τα μυκηναϊκά κράτη δημιουργήθηκαν από προϋπάρχουσες ανεξάρτητες ηγεμονίες ή τοπαρχίες.
Η μεγαλύτερη πηγή ίασπη (νεφρίτη ή ιαδεΐτη) στο Αιγαίο εντοπίζεται στο κυκλαδίτικο νησί της Σύρου. Κατά τη διάρκεια μιας επιφανειακής επισκόπησης, εντοπίστηκαν για πρώτη φορά φολίδες απολέπισης και προπαρασκευαστικές μορφές εργαλείων παλαιάς ηλικίας που καταδεικνύουν την ύπαρξη διαφόρων τοποθεσιών κατεργασίας του γύρω από τα μεγάλα λατομεία ιαδεΐτη της Σύρου.
The narrative of a Mediterranean Bronze Age civilisation uni-directionally shaped by the influence of the ‘civilised’ core has dramatically changed in recent times, when alternative narratives have emerged and acquired momentum. These have highlighted the importance of the ‘west’ broadly intended as encompassing the central Mediterranean and Europe, in shaping social dynamics of the basin.
