Die Keramik der ionischen Inseln zwischen stilistischer Abhängigkeit und regionaler Selbständigkeit in der Zeit der Dunklen Jahrhunderte (Μορφολογική εξάρτηση και τοπική αυτοτέλεια της κεραμικής των Ιόνιων Νησιών την περίοδο των Σκοτεινών Αιώνων)

Maria Deoudi Athenische Mitteilungen 123 (2008) [2009]: 151-175.

Περίληψη

H οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη των Ιόνιων Νησιών ήταν πάντα στενά συνδεδεμένη με την Ηπειρωτική Ελλάδα. Στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού και την Πρώιμη Γεωμετρική Εποχή κυρίως μεσσήνιοι έμποροι διοχέτευαν τα προϊόντα τους στην περιοχή και με αφετηρία την Κεφαλονιά κυριαρχούσαν στην αγορά των Ιόνιων Νησιών, τη Λευκάδα, τη Ζάκυνθο και την Ιθάκη. H μελέτη μεγάλων ανασκαφικών συνόλων, κυρίως από τη Σπηλιά Λουίζου (Polis-cave) της Ιθάκης, αποκαλύπτει μία διαφορετική εικόνα της κεραμικής παραγωγής, η οποία δεν καθορίζεται μόνο από την εξάρτηση της από την Ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και από την επιδίωξη για τη δημιουργία μίας τοπικής πολιτισμικής διαλέκτου. H αποδέσμευση από πελοποννησιακές επιδράσεις διαφαίνεται μέσου ενός ιδιαίτερου, «ιονικού» τρόπου διαχείρισης των εισαγόμενων προϊόντων, αλλά και με το άνοιγμα των νησιών αυτών προς άλλες περιοχές, όπως η Αιτωλία. Μεταξύ αυστηρής αντιγραφής και αποδοχή επιρροών από άλλες περιοχές και εργαστήρια διαμορφώνεται τελικά μία «ιονική» τεχνοτροπία στην κεραμική. H ταχύτατη άνοδος της Αττικής και της Κορίνθου από το τελευταίο τέταρτο του 8ου αι. π.Χ. και η ανάπτυξη της οικονομίας τους υποδήλωναν, ότι η τοπική αυτή αγορά θα έπρεπε γρήγορα να αντιμετωπίσει τη μαζική εισαγωγή νέων προϊόντων.