Preliminary excavations at Erimi-Laonin tou Porakou

Luca Bombardieri, Oliva Menozzi, Domenico Fossataro & Anna Margherita Jasink Επιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 131-162.

Περίληψη

Η θέση Ερήμη-Λαόνιν τον Ποράκου ταυτίστηκε και χαρτογραφήθηκε για πρώτη φορά το 2007, ως Θέση 10, κατά τη διάρκεια επισκόπησης που έγινε στις βορειοδυτικές αναβαθμίδες της κοιλάδας του ποταμού Κούρη. Τα αποτελέσματα της προκαταρκτικής αυτής έρευνας ήδη φανέρωσαν τις ιδιαιτερότητες της θέσης αυτής, που βρίσκεται στη δυτική όχθη του ποταμού, νότια του σημερινού φράγματος του Κούρρη, στα σύνορα των σύγχρονων χωριών Ερήμης και Ύψωνα. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του οικισμού είναι η θέση του αφού διαθέτει καλή ορατότητα τόσο του ποταμού, όσο και της θαλάσσιας ακτής. Επιπλέον, η προκαταρκτική επισκόπηση του 2007 έδειξε μεγάλο ποσοστό επιφανειακών ευρημάτων που εντάσσονται σε ένα πλατύ χρονολογικό φάσμα με ιδιαίτερη την παρουσία υλικού της Μέσης Εποχής του Χαλκού Τέλος, η ύπαρξη μιας σειράς αναβαθμίδων στο λόφο υποδηλώνει ότι ο οικισμός πιθανόν νε είχε σύνθετο σύστημα οργάνωσης του χώρου.

Η έρευνα πεδίου του 2008 στη θέση Ερήμη-Λαόνιν του Ποράκου στόχευε στην καλύτερη κατανόηση της διαχρονικής κατοίκησης, της λειτουργίας και της χρήσης των διαφόρων περιοχών της θέσης. Για το σκοπό αυτό εφαρμόστηκε ποικιλία μεθόδων έρευνας. Διεξήχθηκαν τοπογραφικές και γεωφυσικές αναλύσεις (π.χ. μετρήσεις των αναβαθμίδων με γεωμαγνητόμετρο), συστηματική συλλογή διαγνωστικού επιφανειακού υλικού και δοκιμαστική ανασκαφή μικρών τομών στο χώρο. Η σύνθεση όλων των αποτελεσμάτων των ερευνών σκιαγράφησε μια προκαταρκτική εικόνα για τη χρονολόγηση των διαφόρων φάσεων χρήσης της θέσης και είχε κάποια ενδιαφέροντα και απρόσμενα αποτελέσματα.

Ο χώρος του οικισμού περιβάλλεται από μια διπλή αναβαθμίδα με ράμπες και εισόδους στο εσωτερικό. Στην κορυφή του λόφου (Περιοχή Α) εντοπίστηκαν τα κατάλοιπα ενός σύνθετου εργαστηρίου (Τομή Α2). Στην πρώτη χαμηλή αναβαθμίδα σημειώθηκε η πιθανή ύπαρξη μιας οικιστικής περιοχής (Περιοχή Β), ενώ στο νοτιοανατολικό τμήμα του λόφου (Περιοχή Ε) εντοπίστηκε μικρό νεκροταφείο. Στην Περιοχή Ε εντοπίστηκε σειρά από τρεις λαξευτούς τάφους (Τάφοι 228-230) με ένα θάλαμο ο κάθε ένας και μικρό δρόμο. Ο μεγαλύτερος τάφος (Τάφος 228) ήταν ομαδικός και περιείχε τα λείψανα ενός άνδρα, μιας γυναίκας και ενός παιδιού. Τα κτερίσματα που βρέθηκαν στους τάφους αποκάλυψαν ένα ενδιαφέρον σύνολο από Ερυθροστιλβωτά και Μελανόχριστα αγγεία, εργαλεία επεξεργασίας, διακοσμημένα σφοντύλια, δίσκους από πικρόλιθο και άλλα αντικείμενα που χρονολογούνται από τη Μέση Εποχή του Χαλκού II μέχρι την Ύστερη Εποχή του Χαλκού ΙΑ.