Μια καταναλωτική κοινωνία θαμμένη στα ερείπια

Μαρία Θερμού, Το Βήμα, 27-10-2012

«Οταν πρωτοήρθα στο νησί, το 1961, ως νεοδιόριστος επιμελητής Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, ο παλιός φύλακας του μουσείου μού είπε: “Αν είστε τυχερός, κύριε επιμελητά, μπορεί να έχουμε καμιά εκρηξούλα του ηφαιστείου για να τη θαυμάσετε. Είναι υπέροχο θέαμα”». Καθισμένοι γύρω από ένα ωραίο σαντορινιό τραπέζι, με την ευωχία που δημιουργούν ο οίνος και η καλή παρέα, ο καθηγητής κ. Χρίστος Ντούμας ανακαλεί στη μνήμη του την πρώτη επίσκεψή του στο νησί πριν από μισό αιώνα.  Ως τώρα δεν υπήρξε «τυχερός» να δει το ηφαίστειο να ξυπνά, γεγονός όμως είναι ότι οι κάτοικοι της Σαντορίνης και συνηθισμένοι και συμφιλιωμένοι είναι με το θεριό που κρύβεται στα έγκατα της γης τους. Μπορεί να το αγαπούν κιόλας γνωρίζοντας ότι σε αυτό οφείλονται άπαντα τα ευρισκόμενα στο νησί σήμερα, και τα δικά τους υπάρχοντα βεβαίως. Οσο για τον ίδιο, μάλλον δεν μπορούσε να φανταστεί όσα θα επακολουθούσαν: το 1967 ο Σπυρίδων Μαρινάτος θα άρχιζε τις ανασκαφές στο Ακρωτήρι (η πρώτη ένδειξη ύπαρξης προϊστορικών αρχαιοτήτων είχε έρθει το 1866, όταν θηραϊκή γη χρησιμοποιήθηκε για τη μόνωση των τοιχωμάτων της διώρυγας του Σουέζ), σύντομα θα ανακοίνωνε τα ευρήματά του, αλλά το 1974 θα πέθαινε, έπειτα από ατύχημα στη λεγόμενη Τριγωνική πλατεία του οικισμού. Ο Χρίστος Ντούμας ανέλαβε το Ακρωτήρι και έκτοτε συνδέθηκε μαζί του με δεσμά άλυτα.

Η αντικατάσταση του παλαιού και σκουριασμένου πλέον στεγάστρου που ο Μαρινάτος είχε μεριμνήσει να τοποθετηθεί πάνω από τα ευαίσθητα κατάλοιπα της προϊστορικής πόλης, η οποία διατηρήθηκε στον χρόνο επειδή τάφηκε από τα ηφαιστειακά υλικά της μεγάλης έκρηξης του 17ου αιώνα π.Χ., ήταν ο λόγος που μας έφερε για μία ακόμη φορά στη Σαντορίνη, καλεσμένους του δημάρχου κ. Ζώρζου.

Περισσότερα: http://tovima.gr