Αδιαμφισβήτητα, η περιφέρεια του ΝΑ Αιγαίου είχε τον δικό της ξεχωριστό ρόλο στη μυκηναϊκή επέκταση προς τούς εμπορικούς σταθμούς της ΝΑ Μεσογείου. Οι Μυκηναΐοι χρησιμοποίησαν την περιοχή αυτή ως έναν ενδιάμεσο σταθμό στον θαλάσσιο δρόμο προς την Κύπρο και την ακτή της Συρίας-Παλαιστίνης. Η Ρόδος, ιδιαιτέρως, λόγω της γεωγραφικής θέσης της και της γειτνίασής της με τα εμπορικά λιμάνια της μικρασιατικής ακτής προσέλκυσε από νωρίς το ενδιαφέρον των μυκηναϊκών κέντρων της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Katie Demakopoulou & Olga KrzyszkowskaΑρχαιολογική Εφημερίς 148 (2009): 85-95.
Systematic research over the past 25 years has revealed that hippopotamus ivory was used in the Aegean from pre-palatial times until the late Mycenaean period. In addition to finished objects made from this material, parts of tusks have been recovered at Knossos, Thebes and Mycenae.
Nanno MarinatosJournal of Ancient Egyptian Interconnections 1.1 (January 2009): 22-28.
Sir Arthur Evans believed that Minoan religion was highly indebted to Egyptian thought. He saw that the two cultures shared a solar theology expressed via similar iconographical schemes, such as the heraldic arrangement of lions
Jacke PhillipsJournal of Ancient Egyptian Interconnections 1.2 (April 2009): 9-25.
Though the fashion for amethyst in Egypt and the Near East had, by the mid-eighteenth century bc, dried up along with the Wadi el-Hudi mine, the stone’s popularity persisted in the Aegean well into the twelfth century.
Luca Bombardieri, Oliva Menozzi, Domenico Fossataro & Anna Margherita JasinkΕπιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 131-162.
Η θέση Ερήμη-Λαόνιν τον Ποράκου ταυτίστηκε και χαρτογραφήθηκε για πρώτη φορά το 2007, ως Θέση 10, κατά τη διάρκεια επισκόπησης που έγινε στις βορειοδυτικές αναβαθμίδες της κοιλάδας του ποταμού Κούρη. Τα αποτελέσματα της προκαταρκτικής αυτής έρευνας ήδη φανέρωσαν τις ιδιαιτερότητες της θέσης αυτής, που βρίσκεται στη δυτική όχθη του ποταμού, νότια του σημερινού φράγματος του Κούρρη, στα σύνορα των σύγχρονων χωριών Ερήμης και Ύψωνα.
Luca Bombardieri, Domenico Fossataro, Oliva Menozzi & Anna Margherita JasinkΕπιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 117-129.
Μετά τις προκαταρκτικές έρευνες που έλαβαν χώρα το 2007, η μεθοδολογική προσέγγιση έχει αναπροσαρμοστεί για να μπορέσει η ακτίνα της επισκόπησης να διευρυνθεί και να επεκταθεί η εφαρμογή του GIS στις εναπομείναντες περιοχές στο κέντρο της Κοιλάδας του Κούρρη, οι οποίες έχουν επιλεχθεί για έρευνα από το Πρόγραμμα.
Lindy CreweΕπιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 89-115.
To άρθρο αυτό παρουσιάζει ένα ταφικό σύνολο από τη Γαληνόπορνη το οποίο από το 1956 φυλάσσεται στο Κυπριακό Μουσείο. Ο Τάφος 1 (1956) ρίχνει φως σε θέματα που αφορούν τη συμπεριφορά των κοινοτήτων της Εποχής του Χαλκού στη χερσόνησο της Καρπασίας αλλά και στον υλικό τους πολιτισμό.
Andrew P. McCarthy, Ben Blakeman, Mat Dalton, Lisa Graham, Ian Hill & Graham RitchieΕπιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 59-88.
H Αρχαιολογική Αποστολή ‘Πραστειό-Μεσόροτσος’ 2008, διεξήγαγε μη διεισδυτική έρευνα μιας θέσης που καλύπτει διάφορες περιόδους. Έγινε επιφανειακή συλλογή υλικού, γεωφυσική έρευνα, GIS και γεωλογική μελέτη. Παρόλο που η θέση είχε προηγουμένως χαρακτηριστεί ως δύο διαφορετικές θέσεις, που ανήκουν σε διαφορετικές χρονολογικές περιόδους, η έκταση των 10 εκταρίων, που απλώνεται στις περιοχές Λακριές και Μεσόροτσος στο χώρο του εγκαταλελειμμένου χωριού Πραστειό (επαρχία Πάφου), μπορεί τώρα να θεωρηθεί ως μια μεγάλης έκτασης θέση που χρονολογείται στη Νεολιθική, Χαλκολιθική, Πρώιμη και Μέση Εποχή του Χαλκού, ενώ μια συγκεκριμένη έκταση χρονολογείται στη Μεσαιωνική περίοδο.
Joanne ClarkeΕπιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 39-57.
Οι ανασκαφές στη Νεολιθική Κεραμική θέση Κολοβασός-Κοκκινόγια ξεκίνησαν το 2002. Μια προκαταρκτική έκθεση των ανασκαφών που διεξήχθησαν από το 2002 μέχρι το 2004 δημοσιεύτηκε στην Επιστημονική Επετηρίδα του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου (RDAC) του 2004, ενώ μια πιο ολοκληρωμένη έκθεση των ανασκαφικών δεδομένων παρουσιάστηκε στο περιοδικό Levant το 2007. To άρθρο αυτό αποτελεί μια σύνοψη των αποτελεσμάτων των ανασκαφικών περιόδων μεταξύ 2005 και 2007.
Albert J. Ammerman, Pavlos Flourentzos & Jay S. NollerΕπιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 17-38.
To άρθρο αυτό παρουσιάζει τα αποτελέσματα της ανασκαφικής έρευνας στη θέση Πηγή-Άγιος Ανδρόνικος, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του χωριού Στρουμπί στην επαρχία Πάφου. Έγινε καθαρισμός μιας ψηλής τομής, μήκους 23 μέτρων, που είχε δημιουργηθεί με μηχανικό εκσκαφέα το 1987, στα πλαίσια δημιουργίας αναβαθμίδων στο λόφο για να καλλιεργηθεί αμπέλι.
Carole McCartney, Paul Croft, Sturt W. Manning & Sandra RosendahlΕπιστημονική Επετηρίς του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, 2009 [2010]: 1-16.
H τέταρτη περίοδος των ερευνών πεδίου που διεξήχθησαν στα πλαίσια του προγράμματος EENC (Elaborating Early Neolithic Cyprus) είχαν ιδιαίτερα σημαντικά αποτελέσματα τα οποία εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για την κατοίκηση της Κύπρου στο πρώιμο Ολόκαινο. Oι επισκοπήσεις έχουν δείξει πυκνές συσσωρεύσεις λίθινου υλικού χωρίς την παρουσία κεραμικής.
Louis GodartAnnuario della Scuola Archeologica Italiana di Atene LXXXVII (2009) [2010]: 191-207.
Από τότε που ανακαλύφθηκε ο δίσκος της Φαιστού υπήρξε αντικείμενο χιλιάδων προσπαθειών αποκωδικοποίησης, καμιά όμως δεν κατάφερε να είναι πειστική. Ο συγγραφέας, ασχολούμενος για πάνω από 45 χρόνια με τις αρχαίες αιγαιακές γραφές, έλαβε πάνω από 300 προτάσεις ερμηνείας του κειμένου.
Elisabetta BorgnaAnnuario della Scuola Archeologica Italiana di Atene LXXXVII (2009) [2010]: 169-189.
Στο άρθρο αυτό εξετάζονται κάποια θέματα που αναφέρονται στη διάρθρωση των μυκηναϊκών μορφών λατρείας ανάλογα με τις διάφορες κοινωνικές ομάδες. Συγκεκριμένα, αντιμετωπίζεται το πρόβλημα των γλυπτών γυναικείων μορφών που έχουν δουλευτεί με τροχό, οι οποίες είχαν σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο των ιερών των μυκηναϊκών ακροπόλεων όπως οι Μυκήνες, η Τίρυνθα, η Φυλακωπή.
Rachele DubbiniAnnuario della Scuola Archeologica di Atene e delle Missioni Italiane in Oriente LXXXVII (2009) [2010]: 91-104.
Ο Guido Libertini ανέλαβε τη διεύθυνση της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών το 1940, μετά την απομάκρυνση του Alessandro Della Seta για φυλετικούς λόγους, σε μια ευαίσθητη στιγμή λόγω της ψυχρότητας των ιταλο-ελληνικών σχέσεων τις παραμονές της πολεμικής σύρραξης ανάμεσα στις δύο χώρες.
Vincenzo La RosaAnnuario della Scuola Archeologica di Atene e delle Missioni Italiane in Oriente LXXXVII (2009) [2010]: 79-90.
Το άρθρο παρουσιάζει ένα μικρό κεφάλαιο της εκατονταετούς ιστορίας της Σχολής, που συνδέεται με τα πρώτα ασταθή βήματα της, καθώς και με «πολιτικές» επιλογές. Ο νεοδιορισμένος Διευθυντής L. Pernier φτάνει στην αθηναϊκή έδρα μόνον το Νοέμβριο του 1909 και ήδη ανάμεσα στα τέλη του 1909 και του 1910, ο Πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα, Μαρκήσιος Carlotti di Ripabella, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχαιολογία, προσπάθησε να τον αποκόψει από το κρητικό ρίζωμά του. Πέρα από την προσωπική κλίση για την αρχαιολογία, ο μαρκήσιος Carlotti ενδιαφερόταν ιδιαίτερα, για λόγους εθνικού γοήτρου και υπερηφάνειας (πέρα από την προσωπική του δόξα στο περιβάλλον του Υπουργείου), να έχει η νεοϊδρυθείσα Σχολή, όπως και οι άλλες, πεδίο δραστηριότητας στην Ελλάδα (η Κρήτη δεν είχε ακόμη ενωθεί).
