Eftychia Yannouliin J.-P. Brugal, A. Gardeisen, A. Zucker (eds) 2011. Prédateurs dans tous leurs états. Évolution, Biodiversité, Interactions, Mythes, Symboles. XXXIe rencontres internationales d’archéologie et d’histoire d’Antibes, Antibes:Éditions APDCA, 269-284.
The brown bear is, together with the wolf, at the heart of many of the earliest known cults and rituals. This old and persistent connection produced a solid and familiar symbolism, which, irrespective of cultural or historical parameters, reproduces and highlights the archetypical properties of this animal: motherhood, fertility, protection of the young, healing power.
Georgia FloudaRivista di Archeologia 35 (2011): 111-121.
The scope of this paper is to present the preliminary results of the ongoing systematic study of Tholos Tomb A at Apesokari, which was excavated in 1942 by A. Schörgendorfer.
The study of graphite ornamentation as one of the characteristic features of the material culture in the Balkans during the Copper Age has two major aspects. One concerns the technology of production and the distribution of graphite as a raw material which is relatively rarely discussed in the archaeological literature.
Φροντίδα για τα λείψανα του αρχαίου παρελθόντος μας υπήρξε από τη στιγμή που ιδρύθηκε το ελληνικός κράτος και Κυβερνήτης του ανέλαβε, το 1828, ο Ιωάννης, Α. Καποδίστριας (1776-1831). Έως τότε, από της κατάκτησης της Ελλάδας από τους Ρωμαίους, οι αρχαιότητες ήταν αντικείμενο αρπαγής από ηγεμόνες, ευγενείς τυχοδιώκτες, συλλέκτες, περιηγητές, με σκοπό να κοσμήσουν πόλεις, ανάκτορα και αρχοντικά.
Ο πρώτος κατάλογος των ανασκαφών της Αρχαιολογικής Εταιρείας δημοσιεύθηκε το 1938 με τη συμπλήρωση της πρώτης εκατονταετίας της. Ο κατάλογος είχε συνταχθεί από τους τότε συνεργάτες της Εταιρείας Παναγιώτη Στριγόπουλο, λογιστή (+1933), Αντωνία Πανταζοπούλου, βοηθού του Γραφείου και κατόπιν λογίστριας της Εταιρείας, Αρτεμισία Γιαννουλάτου, φιλόλογο, και Βαρβάρα Φιλιππάκη, την κατόπιν Έφορο των Αρχαιοτήτων. Τον κατάλογο αυτόν τροποποιημένο και επηυξημένο, περιέλαβα στην Ιστορία της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Malgorzata Kaczanowska & Janusz K. KozlowskiEurasian Prehistory 8:1-2 (2011): 67-87.
The paper deals with lithic artefacts from aceramic levels excavated by J. Evans at Knossos (layer X) and offers an alternative interpretation to that proposed by J. Conolly (2008).
Ivan Gatsov & Petranka NedelchevaEurasian Prehistory 8:1-2 (2011): 89-95.
This paper describes the main features of the lithic technology, collected in the settlements in the territory of South Marmara and Aegean region of West Anatolia during the 7-6 millennia B.C.
The archaeological record supports the general proposition that the simplest form of architecture, the round building type, variously persisted throughout the Aegean prehistory.
The Neolithisation process is one of the major issues under debate in Aegean archaeology, since the description of the basal layers of Thessalian tell-settlements some fifty years ago. The pottery, figurines or stamps seemed to be of Anatolian origin, and were presumably brought to the region by colonists.
The seismicity in Greece and in the adjacent regions is the highest in the Western Eurasia. One of the most active seismotectonic structures in that region is the Hellenic Arc and Trench (H-AT) system. The island of Crete occupies the central segment of H-AT just to the north of the front where the lithospheric plates of Africa and Eurasia converge and the former bends and subducts beneath the later.
Black on red painted pottery is one of the most characteristic ceramic groups in northern Greece dated to an advanced stage of the Late Neolithic period, roughly between 4800/4700-3900/3800 BC. It belongs to a wider trend which characterizes the late Neolithic in all of southeastern Europe on the basis of the extensive production of decorated ceramics.
This volume provides a comprehensive study of the burial mound phenomenon which emerged in large parts of Europe during the Copper and Bronze Ages, with a major focus on the Mediterranean and eastern European regions.
Gavdos, a small island off SW Crete, happened to share in the past the name Gozo with its well-known Maltese counterpart, as we know from texts and maps of the Venetian period. Both islands, moreover, complete in epic identity, by laying a claim – together with many other isles – to having been Calypso’s legendary/Homeric universe.
H θέση Κοντοπήγαδο τοποθετείται στο βορειοανατολικό άκρο του δήμου Αλίμου Αττικής, εκτεινόμενη κατά μήκος της λεωφόρου Βουλιαγμένης από το ύψος περίπου της οδού Δωδεκανήσου έως την οδό Αρχαίου Θεάτρου.
Οι σχέσεις της Κρήτης με τις Κυκλάδες απασχόλησαν πολύ πρώιμα τους ερευνητές. Πολύ νωρίς μάλιστα, η αφετηρία των σχέσεων αυτών τοποθετήθηκε στα πρώτα στάδια εξέλιξης των δύο πολιτισμών, μετά την ανακάλυψη οψιανού στα Νεολιθικά στρώματα της Κνωσού.