Η Πάρος, τρίτη σε έκταση στις Κυκλάδες, μετά τη Νάξο και την Άνδρο, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα νησιά των Κυκλάδων. Στην αρχαιότητα, η Πάρος διέγραψε μακραίωνη πολιτιστική ακμή, που με διακυμάνσεις κάλυψε διαδρομή από την 5η χιλ. π.Χ. μέχρι την παλαιοχριστιανική εποχή (έως τον 6ο αι. μ.Χ.).

Η ακρόπολη των Κουκουναριών ανασκάφηκε για πάνω από μία 15ετία, από το 1976 έως το 1992, από τον καθηγ. Δημήτρη Σκιλάρντι υπό την αιγίδα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας. Ήρθαν στο φως σημαντικά αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που αποδεικνύουν την συστηματική χρήση του χώρου, ως τόπου κατοίκησης, χρήσης και λατρείας. Ενώ ανάλογες θέσεις στο Αιγαίο είναι γνωστές για τη χρήση τους για μία ή δύο τοπολύ επάλληλες φάσεις, η μοναδική σημασία των Κουκουναριών έγκειται στην μακραίωνη διαχρονική της χρήση, όπως φανερώνουν οι επάλληλες οικιστικές φάσεις που αντιπροσωπεύονται από ερείπια της Ύστερης Νεολιθικής, της Πρώιμης Κυκλαδικής, της Μυκηναϊκής ΙΙΙΓ, της Πρωτογεωμετρικής, της Γεωμετρικής και της Πρώιμης Αρχαϊκής περιόδου. Η θέση περιλαμβάνει αρχαιότητες και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα μοναδικού ενδιαφέροντος, όπως τομυκηναϊκό ηγεμονικό συγκρότημα του 12ου αι. π.Χ., τα ερείπια του γεωμετρικού και του πρώιμου αρχαϊκού οικισμού, το Κτήριο των Συναθροίσεων (ή ‘πρώϊμο πρυτανείο’), την αγορά και τέλος, το ναότης Αθηνάς, που χρονολογείται περί το 700 π.Χ. Παρόλα αυτά, ο λόφος είναι γνωστός ως ‘αρχαίαακρόπολη’, εξαιτίας του μυκηναϊκού ηγεμονικού συγκροτήματος και τωνισχυρών οχυρώσεων της Υστεροελλαδικής ΙΙΙΓ φάσης, που τον περιβάλλουν. Οι αρχαιότητες καλύπτουν τρία επίπεδα που εκτείνονται στο άνω τμήμα της ακρόπολης, που είναι γνωστά ως Άνω Πλάτωμα, Μεσαίο Πλάτωμα και Κάτω Πλάτωμα.