Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων. Το εύρημα της δεκαετίας 1993-2002: Λακκοειδής τάφος 59, Λιατοβούνι Κόνιτσας (ΥΕΙΙΙΓ περίοδος)

Αrchaeological Museum of Ioannina

Στο μέσο της πεδιάδας της Κόνιτσας, στο σημείο συμβολής του ποταμού Αώου με τον ποταμό Βοϊδομάτη, υψώνεται ο επιμήκης λόφος του Λιατοβουνίου. Στο βορειοανατολικό επίπεδο του, το 1994, κατά τη διάρκεια δοκιμαστικών τομών, εντοπίστηκαν λείψανα οικισμού. Το νεκροταφείο του οικισμού, στα ανατολικά του, περιλάμβανε 103 ταφές, οι οποίες κάλυπταν το χρονικό διάστημα από τα τέλη του 13ου‐αρχές 12 ου αι. π.Χ. (ΥΕΙΙΓ) έως τις αρχές του 4ου αι.π.Χ.

Η Ύστερη εποχή του Χαλκού αντιπροσωπευόταν από μία αντρική ταφή (Τ 59). Ο νεκρός, ύψους περίπου 1.90 μ. ήταν θαμμένος σε ρηχό λάκκο εκτάδην και είχε το κεφάλι του ελαφρώς στραμμένο προς τα αριστερά. Τα κτερίσματα του νεκρού αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο:

• ένα χάλκινο ξίφος (8183) , τύπου Naue II, το οποίο βρίσκει παράλληλα στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια και στην κεντρική Ευρώπη,
• ένα χάλκινο εγχειρίδιο (8184), τύπου F της Sandars, το οποίο φέρει εγχάρακτη σπειροειδή διακόσμηση και διατηρεί τμήμα της ελεφαντοστέινης επένδυσης της λαβής του,
• δυο χάλκινες αιχμές [μία φυλλόσχημη (8325) και μία φλογόσχημη (8326)], οι οποίες ανήκουν αντίστοιχα στους τύπους Α και Β του Snodgrass,
• επτά ομφάλια (8185‐8188, 8198, 8327 και 8551) και 28 κομβία (8152‐8154 και 8189‐ 8196). Τα ομφάλια και τα κομβία ήταν πιθανότατα ραμμένα πάνω στη δερμάτινη ή από χοντρό ύφασμα εξάρτυση του πολεμιστή (θώρακας και κάλυμμα κεφαλής). Δύο από τα ομφάλια έφεραν εγχάρακτη διακόσμηση ενώ όλα εκτός από ένα –το οποίο διέθετε μια μικρή λαβή– είχαν στο εσωτερικό συμφυείς κρίκους για την προσάρτησή τους στο δερμάτινο θώρακα του πολεμιστή και
• δύο σφαιρικές ψήφους από ορεία κρύσταλλο.

Read more: http://amio.gr