Spyridon Marinatos (1901-1974). His life and times.

N. Kοντράρου-Ρασσιά, Ελευθεροτυπία, 23-06-2014

Οσοι τον θαύμαζαν μιλούν για τον μεγάλο δάσκαλο και σπουδαίο αρχαιολόγο. Ο τόμος που μόλις κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο του Βιβλίου-Α. Καρδαμίτσα με τα πρακτικά του διήμερου επιστημονικού συνεδρίου που οργάνωσε το Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (22, 23 Ιουνίου 2012) περιλαμβάνει και τον έπαινο και τον ψόγο. θα σταθούμε σε δύο από τις πολλές προσωπικές μαρτυρίες μαθητών και συνεργατών του που «φιλοτεχνούν» το πορτρέτο του χωρίς όμως να σχεδιάζουν την αγιογραφία του.

Ιδιαίτερη βαρύτητα έχουν τα λόγια του αείμνηστου κλασικού φιλολόγου και αρχαιολόγου Στυλιανού Αλεξίου, γιατί και ο ίδιος υπήρξε μεγάλη πνευματική και επιστημονική οντότητα. Ο Αλεξίου, μικρό παιδί, τον θυμάται να προσφωνεί τον Εβανς στα αποκαλυπτήρια της προτομής του στην Κνωσό το 1935, αλλά και να παίζει βιολί. Αργότερα, τον γνώρισε ως καθηγητή στο Πανεπιστήμιο και προϊστάμενό του, διευθυντή και επιθεωρητή Αρχαιοτήτων. Ετσι, παρακολούθησε «το τεράστιο επιστημονικό και διοικητικό του έργο». Και ιδού η πρώτη προσφορά του Μαρινάτου. Γκρέμισε το παλιό Μουσείο Ηρακλείου και στη θέση του έκτισε το νέο που βλέπουμε σήμερα. Πέτυχε ήδη από το καλοκαίρι του 1939 να είναι έτοιμη η πρώτη πτέρυγα και εκτεθειμένη η μινωική συλλογή στο ισόγειο. «Η κυριότερη καινοτομία του ήταν η κατασκευή, για πρώτη φορά, βαθύτατου υπόγειου αντιαεροπορικού καταφυγίου για αρχαιότητες. Χάρη σ’ αυτό σώθηκαν οι θησαυροί του Μουσείου, που διαφορετικά θα είχαν συληθεί ή καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς στη “Μάχη της Κρήτης” στα 1941». Επίσης απέτρεψε «το άνοιγμα του Μουσείου στη διάρκεια του Πολέμου, όπως επανειλημμένως είχαν ζητήσει οι γερμανικές αρχές κατοχής».

Read more: http://enet.gr