Η μερική ή ολοκληρωτική καταστροφή αρχαιολογικών χώρων αποτελεί ένα αυξανόμενο πρόβλημα στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Η στοχευμένη και συστηματική λεηλασία των νεκροταφείων για την απόκτηση αντικειμένων προς πώληση στην αγορά αρχαιοτήτων συνεχίζει εδώ και αιώνες να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα το οποίο, παρά τις διεθνείς προσπάθειες, δείχνει ελάχιστα σημάδια ύφεσης. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει τα αποτελέσματα της έρευνας πεδίου που διεξήχθη κατά την περίοδο 2001-2006 στο νεκροταφείο της Μέσης Χαλκολιθικής (περίπου 3000 π.Χ.) στη θέση Σουσκιού-Λαόνα στην Κύπρο, θέση ενός μοναδικού συμπλέγματος, που περιλαμβάνει έναν οικισμό, καθώς και νεκροταφεία extra muros. Αυτά θεωρήθηκε ότι λεηλατήθηκαν για τα ανθρωπόμορφα ειδώλια και τα περίαπτα που χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη περίοδο. Η πλήρης αποκάλυψη της βραχώδους προεξοχής έφερε στο φως ένα ποικίλο σύνολο λαξεύσεων και ενδείξεων στο βράχο που σχετίζονται με ταφικό τελετουργικό. Ίσως το πιο εντυπωσιακό ήταν η παρουσία άθικτων στοιχείων, με ή χωρίς ταφές κτερισμένες ή μη. Σκοπός είναι να παρουσιαστούν οι μέθοδοι  που αναπτύχθηκαν και τα αποτελέσματα που προέκυψαν, προκειμένου να υπογραμμιστούν οι αρχαιολογικές δυνατότητες αυτού του είδους του έργου απέναντι στις αυξανόμενες καταστροφές σε παγκόσμια κλίμακα.

Πρόσκληση