Το 2007 ανακαλύφθηκαν τα κατάλοιπα μιας μικρής βάρκας στον προϊστορικό οικισμό Μήτρου, ο οποίος βρίσκεται στο βόρειο Ευβοϊκό κόλπο, στην Ανατολική Λοκρίδα. Η ανασκαφή της θέσης πραγματοποιήθηκε μεταξύ 2004 και 2008 από την ΙΔ΄ Ε.Π.Κ.Α. και το Πανεπιστήμιο του Tennessee, υπό την αιγίδα της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής. Το ξύλο της βάρκας δεν διατηρήθηκε, αλλά η αποσύνθεσή του άφησε μια μαύρη κηλίδα στο σχήμα του πυθμένα του κύτους. Ο μισός περίπου πυθμένας ανασκάφηκε σε μήκος τριών περίπου μέτρων και μέγιστου πλάτους ενός μέτρου. Πρόκειται για ένα λεπτό σκαρί λογχοειδούς σχήματος, το οποίο σχηματίζει ελαφρά καμπύλη τόσο στην εγκάρσια όσο και στην κατά μήκος τομή, ενώ στενεύει σε αμβλεία απόληξη. Το συνολικό μήκος του εκτιμάται γύρω στα 5.5-6 μέτρα. Η καταστροφή του χρονολογείται στην πρώιμη Μεσοελλαδική ΙΙ περίοδο και πρέπει να είχε κατασκευαστεί γύρω στο 1900 π.Χ. Το περιορισμένο μέγεθός του υποδηλώνει πως πρόκειται για μικρό μεταφορικό ή αλιευτικό σκάφος που είχε κατασκευαστεί τοπικά.

To μικρό αυτό σκάφος είναι μόλις το τέταρτο που έχει ανακαλυφθεί σε ελληνική προϊστορική θέση και το πρώτο της Εποχής του Χαλκού που παρουσιάζει αξιόλογες ενδείξεις για το σχήμα του κύτους του και στις τρεις διαστάσεις. Το εξαιρετικά λεπτό κύτος και οι λεπτές του καμπύλες συνιστούν κοινά γνωρίσματα με αρχαίες και μεσαιωνικές μονόξυλες βάρκες διεσταλμένες μέσω της επεξεργασίας με νερό και φωτιά, που έχουν ανακαλυφθεί στη βόρεια Ευρώπη. Στην ανακοίνωσή μου θα υποστηρίξω ότι η μονόξυλη βάρκα αποτέλεσε τη βάση της αιγαιακής και μετέπειτα ελληνικής ναυπηγικής τέχνης και καθόρισε τα βασικά χαρακτηριστικά των ξύλινων σκαφών από την Εποχή του Χαλκού και μετά.

Πρόσκληση