Eubea, terra promessa: Luigi Pernier e la ricerca di uno scavi fuori di Creta
Vincenzo La Rosa Annuario della Scuola Archeologica di Atene e delle Missioni Italiane in Oriente LXXXVII (2009) [2010]: 79-90.
Περίληψη
Το άρθρο παρουσιάζει ένα μικρό κεφάλαιο της εκατονταετούς ιστορίας της Σχολής, που συνδέεται με τα πρώτα ασταθή βήματα της, καθώς και με «πολιτικές» επιλογές. Ο νεοδιορισμένος Διευθυντής L. Pernier φτάνει στην αθηναϊκή έδρα μόνον το Νοέμβριο του 1909 και ήδη ανάμεσα στα τέλη του 1909 και του 1910, ο Πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα, Μαρκήσιος Carlotti di Ripabella, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχαιολογία, προσπάθησε να τον αποκόψει από το κρητικό ρίζωμά του. Πέρα από την προσωπική κλίση για την αρχαιολογία, ο μαρκήσιος Carlotti ενδιαφερόταν ιδιαίτερα, για λόγους εθνικού γοήτρου και υπερηφάνειας (πέρα από την προσωπική του δόξα στο περιβάλλον του Υπουργείου), να έχει η νεοϊδρυθείσα Σχολή, όπως και οι άλλες, πεδίο δραστηριότητας στην Ελλάδα (η Κρήτη δεν είχε ακόμη ενωθεί). Ανάμεσα στα τέλη Απριλίου και τις αρχές Μαΐου, ο Pernier πραγματοποίησε το ταξίδι στη βόρεια Εύβοια, μαζί με τον διπλωμάτη, παρόλο που ο F. Halbherr (που είχε ειδοποιηθεί για το εγχείρημα) είχε προσπαθήσει να τον μεταπείσει. Ο Επικεφαλής της κρητικής αποστολής πίεζε πράγματι για το άνοιγμα καινούριων μετώπων στο νησί, προτείνοντας στο Διευθυντή της Σχολής νέες επιφανειακές έρευνες και ανασκαφές. Η επίσημη συμμετοχή της Σχολής στα εγχειρήματα της Κρήτης και η στενότατα των διαθέσιμων πόρων δεν επέτρεψαν να υπάρχουν άμεσες συνέπειες σχετικά με την Εύβοια. Αλλά το πρόγραμμα δεν ξεχάστηκε εντελώς. Μόνον τρία χρόνια αργότερα (την Άνοιξη του 1914) ο Pernier μπόρεσε να διοργανώσει μια δεύτερη εκστρατεία, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή δύο σπουδαστών της Σχολής G. Oliverio και Β. Pace. Είναι πιθανόν, η τελική εγκατάλειψη του προγράμματος να συνέπεσε με το στόχο του Pernier να επιστρέψει στην Ιταλία: ο θάνατος, τον Οκτώβριο του 1914, του L.A. Milani, Εφόρου και καθηγητού αρχαιολογίας στη Φλωρεντία, άνοιγε πράγματι στο Διευθυντή της Σχολής το δρόμο για τη διαδοχή. Όταν, το Μάιο του 1924, ο καινούριος Διευθυντής, A. Delia Seta θα αποφασίσει να ξαναβάλει πόδι στην Εύβοια για μια από τις πολλές αρχαιολογικές εξερευνήσεις του, θα επιλέξει το νότιο τμήμα του νησιού: το κεφάλαιο της ιταλικής παρουσίας στην Εύβοια, στο σημείο αυτό, θα κλείσει οριστικά.