Η «οφθαλμαπάτη» της στρωματογραφίας: Παραδείγματα από τη μαγούλα Ίμβρου Πηγάδι και το Σπήλαιο Θεόπετρας
Νίνα Κυπαρίσση-Αποστολίκα Ανάσκαμμα 5 (2011): 75-86.
Από την εισαγωγή
Όταν λέμε στρωματογραφία και ετυμολογoύμε τη λέξη, μας έρχεται στο νου ένα κέικ με επάλληλα καθαρά και ευδιάκριτα στρώματα, όπου σαφώς ξεχωρίζουν επίπεδα χρήσης, δάπεδα με πιθανό στρώμα επάλειψης, εστίες φωτιάς ή και κάποιος βόθρος απορριμμάτων. ΄Ολα σαφή και ευδιάκριτα, ακόμη κι αν η τομή με τη στρωματογραφία μετράει κάποια μέτρα πάχος –όχι λίγο. Μια τέτοια στρωματογραφία, αφού επιβεβαιωθεί η επαλληλία της και με ραδιοχρονολογήσεις, μας επιτρέπει να μιλήσουμε για διάρκεια χρήσης του χώρου, για πιθανή διακοπή, βίαιη ή όχι, για επανάχρηση του χώρου κλπ. Τέτοιου τύπου στρωματογραφίες όμως είναι μάλλον βαρετές όταν επαναλαμβάνονται, δεν κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας και σίγουρα δεν προσφέρονται για ιδιαίτερη συζήτηση.
Σχόλια
Παρακαλούμε τα σχόλιά σας να είναι στα Ελληνικά (πάντα με ελληνικούς χαρακτήρες) ή στα Αγγλικά. Αποφύγετε τα κεφαλαία γράμματα. Ο Αιγεύς διατηρεί το δικαίωμα να διαγράφει εκτός θέματος, προσβλητικά, ανώνυμα σχόλια ή κείμενα σε greeklish.